متن کامل

بهداشت صنعتی چیست؟

[vc_row][vc_column width=”2/3″][vc_single_image image=”9384″ img_size=”full” alignment=”center”][/vc_column][vc_column width=”1/3″][vc_column_text]

 بهداشت صنعتی شاخه ای از علم بهداشت حرفه ای است که از بروز بیماریهایی که در محل کار توسط عوامل شیمیایی ، فیزیکی ، و بیولوژیکی بوجود می آید ، جلوگیری می کند . پزشک فقط تشخیص و درمان بیماریها و آسیب دیدگی ها را انجام میدهد ، ولی یک متخصص  بهداشت صنعتی، تشخیص ، ارزیابی و کنترل وضعیت کار را که ممکنه باعث بیماریهای شغلی در میان کارگران شود را بر عهده دارد . به عنوان یک کوشش واضح بهداشتی ، بهداشت صنعتی سعی میکند مشکلات را قبل از اینکه وضعیت به بیماری منجر شود ، حل کند . بیشتر از چندین سال است که محل اصلی بهداشت صنعتی فراتر از کارخانجات و معادن بلکه به بخشهای خدماتی و اداری نیز توسعه یافته است . بنابراین واژه صنعتی و حرفه ای به جای هم ، همراه کلمه بهداشت بکار میروند .

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row][vc_row][vc_column][vc_column_text]

-اصول بهداشت صنعتی چیست؟
ابتدا پزشکان بودند که رابطه بیماری و وضعیت کار را تشخیص دادند. در طی قرن بیستم دکتر آ لیس همیلیتون از اولین پزشکان در امریکا بود که مشغول معالجه کارهای پر خطر در کارخانه‌ها بود که علل مسلم مریض‌ها را از ریشه رسیدگی می‌کرد. او کارخانه‌هایی را که مستقیماً وضعیتشان مرتبط با ناراحتی‌های بیماری خطرناک همراه با مسمومیت با سرب بود را بازدید کرد. او بر این مطلب صحه گذاشت که انتشار کنترل نشده گرد و غبار به هوای محل کار و تنفس آن‌ها بوسیله کارگران، این عوارض را باعث شده بود. پس از تشخیص دادن مشکل، او به‌عنوان یک پزشک مرحله بعدی را یافت که آن درمان بود. او مطمئن بود که می‌توان از مسمومیت با سرب جلوگیری کرد، اگر حجم گردوغبار منتشره در محل کار کاهش یابد. او به عنوان یک متخصص بهداشت صنعتی فکر کرد و فرایند کار را فهمید و منابع و مقدار تماس و راه حل مسئله را شناسایی کرد. بهداشت صنعتی که با این نام در اواخر قرن بیستم شناخته شده، واقعاً تا سال‌های ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰ شروع نشده بود تا زمانی که کار پیشگامانی چون آلیس همیلتون با مهندسی و شیمی کامل گردید.
بالاخره بهداشت صنعتی در بخش‌های صنایع سنگین از قبیل معادن، ریخته گری، فلزات، فولاد و کارخانه‌ها خودکار و هرجایی که خطر جدی برای سلامتی وجود داشت، بکار گرفته شد. زمینه ترقی به آرامی فراهم می‌شد. بین سال‌های ۱۹۱۰ و ۱۹۴۰ واحدهای بهداشت صنعتی کوچک شخصی در دپارتمان کاری (اداره کار) توسعه یافت. مجمع‌های حرفه‌ای بهداشت صنعتی در سال ۱۹۳۹ تاًسیس شدند. در سال ۱۹۴۰ یک درجه مهم دانشگاهی برای بهداشت صنعتی یا مباحث مرتبط اعطا شد. اگر چه تا سال ۱۹۷۰ کاربرد بهداشت صنعتی محدود بود و در پایین‌ترین سطح مدیریتی باقی ماند و فقط در دولت بعنوان ثانویه در بخش سرویس خدمات بهداشت عمومی فدرال بود. در طی اواخر سال‌های ۱۹۶۰ و آغاز ۱۹۷۰ پیوند میان اجتماع، سیاست، دانش و اقتصاد بوجود آمد که برای بهداشت صنعتی و حرفه‌ای یک جهش بزرگ به جلو بوجود آمد.

– چه اجبارهای قانونی و سیاسی اجتماعی بهداشت صنعتی را به پیش برد؟
سال‌های ۱۹۶۰ سال‌هایی بود که تغییرات اجتماعی سریعی بوجود آمد. یکی از نتایج این تحولات حرکاتی در جهت تشکیل حقوق بشر و ضد جنگ ویتنام بود و رشد آگاهی‌های بهداشتی محیطی و حرفه‌ای کارها سازمان یافته شد. محیط‌زیست بهداشت عمومی سازمان یافتن جوامع و مبارزه برای استاندارهایی برای پیشگیری محیطی و کاری.
در سال ۱۹۶۹، EPA و در سال ۱۹۷۰ ویلیامز استجر OSHA تأسیس شد.OSHA محلی امن و بی خطر را برای کارگران ضمانت می‌کند. با تصویب OSHA زمینه شکوفایی بهداشت صنعتی فراهم شد. در پاسخ به تهدید تصویب قانون‌هایی برای خشونت در محل کار بهداشت و استانداردهای ایمنی کمپانی‌های بزرگ شروع به استخدام متخصصین بهداشتی صنعتی به‌منظور مراقبت از کارخانه‌هایشان کردند. در مجموع گروه‌های مشاوره‌ای، با افزایش تقاضا برای بازرسی کارگاه‌ها و آموزش کارگران پیشرفت کرد. همچنین OSHA در رده مراکزی برای کنترل بیماری‌ها قرار گرفت (دپارتمان بهداشت و خدمات انسانی). NIOSH مختص تحقیق درباره علل بیماری‌های شغلی و منابعی که منجر به افزایش آن‌ها می‌شوند، افزایش یافت و حیطه وظائف بهداشت صنعتی فراتر از کارخانجات و معادن به مراکز خدمات صنعتی و همکاری جهانی گسترش یافت. بهداشت صنعتی یا حرفه‌ای امروزه بصورت منظم در دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی سراسر ایالات متحده آموزش داده می‌شود.

– تحصیلات مورد نیاز برای یک متخصص بهداشت صنعتی چیست؟
درجه لیسانس مورد نیاز است که بهتر است دز یکی از رشته‌های علوم پایه باشد. عموماً بیشتر متخصصین بهداشت صنعتی درجه لیسانس یا مهندسی دارند و یا استاد بهداشت صنعتی یا استاد بهداشت عمومی دروس مشترک برای این درجات شامل آمار حیاتی اپیدمیولوژی سم شناسی اصول بهداشت صنعتی فرایند تولید تهویه صنعتی و خطرات فیزیکی می‌باشد. در مجموع متخصصین بهداشت صنعتی ممکنه گواهینامه بهداشت صنعتی CTH را از بورد بهداشت صنعتی امریکا ABIH دریافت کنند. شرایط مورد نیاز برای آزمون این گواهینامه این است که داوطلب بایستی درجه لیسانس با ۶۰ واحد درسی و ۵ سال تجربه بعنوان متخصص بهداشت صنعتی داشته باشد. آزمون تشریحی ۲ روز طول می‌کشد و آزمون تستی دانش داوطلب در ۱۰ ناحیه علمی بهداشت صنعتی می‌سنجد.
چون شغل بهداشت صنعتی بوسیله دولت و فدرال کنترل نمی‌شد ABIH سازمانی خصوصی هیچ شخصی از طرح‌هایی که افراد حرفه‌ای بعنوان متخصص بهداشت صنعتی طراحی کرده‌اند جلوگیری نمی‌کند. اگر چه طرح‌های CTH در این زمینه به‌طور قانونی نمی‌تواند استفاده شود.

-متخصصین بهداشت صنعتی کجا و به چه کاری مشغول می‌شوند؟
کار عمده بهداشت صنعتی در صنایع خصوصی و برای شرکت‌های مشاوره‌ای است. در صنایع خصوصی متخصصین بهداشت صنعتی برنامه‌های ایمنی و بهداشتی را مدیریت می‌کنند، تماس کار گران را با عوامل زبان آور ارزیابی می‌کنند، پیشنهادات کنترلی می‌دهند، کار گران را در مورد مسائل ایمنی و بهداشتی مستمر آموزش می‌دهند و مقداری هم کار برای بیمه کارخانجات دولت محلی، اتحادیه‌های تجاری، آکادمی‌ها و دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی. میزان فعالیت متخصصین بهداشت صنعتی بستگی به اداره‌ای که برای آن‌ها کار می‌کنند و عملکردشان در این ادارات دارد. میزان فعالیتشان از مدیریت برنامه‌های بهداشتی و ایمنی که هدف است تا پیشگیری کارکنان و تحقیق درباره امکان بیماری‌های مرتبط با کار باشد. البته تعداد زیادی از متخصصین در دولت‌ها به‌وسیله OSHA استخدام می‌شوند و برای تراضی صاحب منصبان (کارفرمایان) همچنین اتحادیه‌های تجاری برای بیمه اعضایشان توسعه آموزش اعضای شرکت در مذاکرات قراردادها و نماینده اتحادیه در دادرسی و روشهای مرتبط با بهداشت و ایمنی استخدام می‌شوند. متخصصین بهداشت صنعتی بطور آکادمیک آموزش می‌دهند و تحقیقات را هدایت می‌کنند.

-استاندارهای ایمنی و بهداشتی چه هستند و چطور بوسیله متخصصین بهداشت صنعتی بکار می‌روند؟
عموماً استانداردهای بهداشتی برای عوامل فیزیکی و شیمیایی (صدا، ارتعاش، گرما، تشعشع) میزان آلودگی است که معتقدند بیشترین کارگر ممکنه هر روز در معرض آن باشد (حتی بیشتر از زمان کار) بدون اینکه صدمات بهداشتی و بیماری بر فرد عارض شود. اصولاً این سطوح بوسیله سازمان‌های خصوصی بهداشتی و ایمنی حرفه‌ای و گروه‌هایی که اهمیت استانداردهایی را که در صنایع داوطلبانه موافقت می‌کنند، تشخیص می‌دهد. استانداردها بیشتر بر اصول تجربیات انسانی و آزمایش روی حیوانات توسعه یافته است. یکی از سازمان‌های مهم که استانداردها را توسعه داده است ACGIH می‌باشد (متخصصین دولتی بهداشت صنعتی آمریکا). استانداردهای ACGIH حد آستانه مجاز TLV را نشان می‌دهد که در تمام کشورها قابل قبول است. در حقیقت زمانی که OSHA در سال ۱۹۷۱ شروع بکار کرد با تمام TLV های موجود خود را تطبیق داد، TLV های پیشنهاد شده سپس حدود تماس قابل قبول را به عنوان حدود قانونی که قابل اجرا بوسیله قانون فدرال بود را تعیین کرد. در مجموع PEL غلظت تماس را با واحد بیان می‌کرد.
برخی از استانداردها جامع‌ترند مانند استاندارد برای موادی مانند سرب، آزبست و کلرووینیل کلراید. برخی استانداردها شامل جزئیاتی برای روش های پیشگیری کارگران با استفاده از لباس مخصوص، ماسک‌های تنفسی، تست‌های پزشکی و آموزش می‌باشد. با توجه ویژه نسبت به ناکافی بودن پیشگیری از بیماری‌های مزمن بحث زیادی بر روی سطوحی است که بعنوان TLV یا PEL مطرح است. خیلی از متخصصین در جوامع بهداشت عمومی معتقدند که TLV یا PEL نماینده توافق میان دانش علمی و سیاست‌های اقتصادی است. چون PEL ها اغلب بعنوان خطوطی که سلامتی و بیماری را از هم جدا می‌کند، تفسیر می‌شوند آن‌ها نقش فرمانده را در بهداشت صنعتی بازی می‌کنند اگرچه بیشتر متخصصین بهداشت صنعتی این عقیده را توضیح می‌دهند که تماس بایستی در پایین‌ترین سطح ممکن نگه داشته شود. «پایین‌ترین سطح ممکن» ممکنه اغلب توسط کارفرمایان (از دید اقتصادی) تعریف شود.
از آنجائی که PEL ها به کمیته‌ای قابل اندازه گیری آلودگی بازمی‌گردند یک بخش بزرگی از کار متخصصین بهداشت صنعتی مرتبط با اندازه‌گیری میزان تماس کارگران است. در چندین دهه گذشته در نمونه برداری و روش‌های تجزیه‌ای پیشرفت حاصل شده که برای بهداشت صنعتی ابزاری با حساسیت بالا برای ارزیابی تماس شغلی فراهم نموده است.

– توضیح دهید چطور اطلاعات برگه‌های ایمنی (MSDS) و بررسی‌ها می‌تواند به شناخت منابع تماس توسط متخصصین بهداشت صنعتی کمک کند؟
اگر هنوز مشکل شناخته، یا مشاهده نشده (مثل نشت لوله‌ها) بررسی گام به گام اولین مرحله تشخیص خطر است. ابزار اصلی بررسی گام به گام، محل کار است. در طی یک بازرسی دقیق از تمام نقاط محل کار متخصص بهداشت صنعتی برای فرایندی که ممکنه منجر به تماس با آسیاب‌ها، ماشین‌های سند بلاست. اسپری سازی یا چربی زدایی شود. تحقیق می‌کند و مشاهدات بهداشتی خود را روی کارگران با تمرکز بر روی سؤالات زیر انجام می‌دهد
۱. آیا تماس متناوب است یا منقطع؟
۲. آیا کارگرانی که در محیط بسته قرار دارند در آن محل تهویه کافی وجود دارد؟
۳. آیا کارگران از وسایل حفاظتی (ماسک‌ها) استفاده می‌کنند؟
۴. آیا محل کار علائم آشکار خطرزا بودن دارد؟ (از قبیل ماشین‌های گردوغبارها)
شاید مهم‌تر این باشد که متخصص بهداشت صنعتی بایستی با کارگران و دیگر پرسنل محل کار به منظور تشخیص مسائل ویژه منطقه عملیاتی که فوراً ظاهر نمی‌شود، صحبت کند. بهیار بایستی سعی کند تا موارد ویژه که ممکنه دارای خطرات شیمیایی یا فیزیکی باشند و افراد با آن در تماس هستند را تعیین مقدار کند مثل صدا، تششع یا تماس‌های بیولوژیکی. برای ارزیابی خطرات شیمیایی، بهداشتی اطلاعاتی را بوسیله خواندن برچسب و برگه‌های اطلاعات ایمنی جمع‌آوری می‌کند. تمام کارخانجات به داشتن برگه‌های ایمنی مواد روی هر تولید که عرضه می‌شود، احتیاج دارند و کارفرمایان بوسیله OSHA این اطلاعات را بدست می‌آورند و در محل کار خود بایگانی می‌کنند. اگرچه برگه‌های اطلاعات ایمنی اطلاعات مفیدی را فراهم می‌کند شامل اثرات شیمیایی آن روی سلامتی و معیار حفاظتی که برای حمل آن لازم است اطلاعات جمع‌آوری شده از برگه‌های اطلاعات ایمنی در شناخت خطرات مهم است.

– پس از اینکه منبع خطر شناخته شد، چطور شدت مشکل ارزیابی و سطح تماس اندازه گیری می‌شود؟
تعیین مقدار، بوسیله ارزیابی سطح تماس انجام می‌شود. راه‌های زیادی برای ارزیابی تماس وجود دارد و انواع مختلف تماس ارزیابی می‌شود. بیشتر متداول است متخصصین بهداشت صنعتی علاقمندند تماس کارگر را تا زمانی که او در حال انجام کار روزانه‌اش در طول کل زمان کاری یا انجام یک کار مشخص است، اندازه گیری کنند. به منظور اندازه گیری تماس، منطقه تنفسی کارگر (دهان و بینی) ارزیابی می‌شود. این طریق ارزیابی به ارزیابی شخصی معروف است. بررسی با استفاده از چندین وسیله نمونه گیر انجام می‌شود. کمربندی که روی آن پمپ نمونه برداری کوچک قرار می‌گیرد و به کارگر وصل می‌شود به طور مداوم دبی جریان هوا را نشان می‌دهد. نمونه برداری متوسط که بوسیله پمپ و لوله‌های مخصوص انجام می‌شود. نمونه برداری ثانویه، نوعاً جذب برای گازها و بخارات با وسایلی از قبیل زغال فعال و فیلتر برای گردوغبار استفاده می‌کنید و برای آنالیز، ذرات آلوده به آزمایشگاه فرستاده می‌شوند. بیشتر از چندین دهه است که وسائلی که در آنالیز شیمیایی بکار می‌رود بسیار بهبود پیدا کرده و امکان اندازه گیری غلظت آلودگی تا قسمت در میلیون (PPM) ممکن شده است. همچنین متخصصین بهداشت صنعتی توانایی بسیاری در ارائه ابزارهایی که هم تجزیه و نمونه برداری حجمی از هوا برای آلودگی انجام می‌دهد، پیدا کردند. ابزارهای قرائت مستقیم عموماً بر اساس خاصیت شیمیایی یا فیزیکی آلودگی، برای تعیین مقدار غلظت آن در هوا استفاده می‌شوند؛ مانند توانایی ورود به حلال، جذب اشعه با طیف مشخص یا تغییر رنگ در اثر فعل و انفعال شیمیایی. برخی از وسائل قرائت مستقیم برای تعیین سریع و تقریبی میزان تماس کارگران در طی بررسی گام به گام استفاده می‌شوند. به منظور تعیین مقدار آن نمونه برداری طولانی مدت لازم است.
برخی دیگر از وسائل قرائت مستقیم ممکنه به وسائل هشدار دهنده (اخطارها) وصل شوند که کارگران را از وضعیت خطرناک آگاه سازد. این وسائل ممکنه برای تست یک یا چند ماده شیمیایی طراحی شوند. برخی دیگر از این وسائل آنقدر کوچک هستند که در کف دست جای می‌گیرند. متخصصین بهداشت صنعتی ممکنه انواع دیگری از نمونه‌ها را بگیرند که ممکنه منابع بالقوه خطرزا را آشکار کند برای مثال wipe sample برای ارزیابی آلودگی روی سطوح کار یا پوست استفاده می‌شوند. کارگران ممکنه آلودگی را اگر دستهایشان کمک می‌کند. حدود تماس شغلی فقط به غلظت مواد در هوا باز می‌گردد و به قدرت جذب پوست توجه نمی‌کند، بنابراین به منظور ارزشیابی کامل تماس کارگران میزان مواد شیمیایی که ممکنه روی پوست قرار گیرد یک مشخصه مهم است. در مجموع برای آزمودن آلودگی هوا، تماس یا دقت بیشتر، میزان جذب شده ممکنه بوسیله میزان آلودگی (یکی از آنها متابولیسمشان) در بدن اندازه گیری شود. بیشتر میزان مواد شیمیایی در خون، ادرار یا هوای بازدمی اندازه گیری می‌شود. برای مثال تماس با منوکسید کربن ممکنه بوسیله میزان مونوکسید کربن در هوای بازدمی یا اندازه گیری کربوکسی هموگلوبین در نمونه خون سیاهرگی اندازه گیری شود. تماس با جیوه ممکنه در ادرار و تماس با بنزن بوسیله فنل در ادرار ارزیابی می‌شود. اندازه گیریهای بیولوژیکی برای ارزیابی سطح تماس سودمند است مواد شیمیایی کمی در عموم صنایع به عنوان شاخص تماس بیولوژیک استفاده می‌شود که در حال توسعه یافتن است.

– پس از اینکه میزان تماس اندازه گیری شد برای جلوگیری از تماس کارگران چه کاری انجام می‌شود؟
کنترل مهندسی شامل تهویه، تغییر فرایند یا تجهیزات، جانشینی یک ماده ایمن‌تر شیمیایی، تکنیک‌های کاهش گردوغبار، نظافت و کارهای بهداشتی، کنترل مدیریتی برای کاهش تعداد کارگران مواجه با خطر یا تعیین طول مدت زمان در مواجه شخصی استفاده می‌شود اگرچه آن‌ها میزان خطر در محیط کار را حذف نمی‌کنند و کاهش نمی‌دهند. کنترل‌های مدیریتی شامل دوره‌های استراحت، تغییر شیفت کاری یا محلی که افراد کمتری در آن کار می‌کنند. یا چرخش کاری، تجهیزات حفاظت فردی (ماسک‌ها، دستکش‌ها و عینک‌های ایمنی) تماس با خطر را برای کارگران کاهش می‌دهد. اگرچه از سه روش کنترلی ذکر شده، آن‌هایی کمتر مطلوب‌اند که راحت نیستند، اغلب اوقات غیراختصاصی استفاده می‌شوند و ممکنه ضعیف تنظیم شوند. هنگامی‌که تجهیزات حفاظت فردی بایستی در محل کار استفاده شود این مهم است که تأثیر برنامه حفاظت فردی را کارگران باور داشته باشند و کارگران به‌طور اختصاصی استفاده از این تجهیزات را آموزش ببینند. اگر این‌طور نیست در این وضعیت هیچ برنامه ایمنی و بهداشتی نباید کلاً وابسته به تجهیزات حفاظت فردی باشد.

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]