متن کامل

سوانح و ضرورت ایمنی کار

[vc_row][vc_column][thim-heading title=”سوانح و ضرورت ایمنی کار” title_uppercase=”” clone_title=”” line=””][vc_single_image image=”9402″ img_size=”full” alignment=”center”][vc_column_text]

اثرات ناشی از یک سانحه
یک مثال درباره پیامدهای یک سانحه لزوم رعایت کردن حفاظت و ایمنی کار را روشن‌تر می‌سازد که در زمان وقوع حادثه تنها همکاری که دچار سانحه می‌شود از این واقعه لطمه نمی‌بیند بلکه اثرات منفی یک سانحه عموم را دچار ضرر و زیان می‌سازد.

آمار مربوط به ایمنی کار:
هرگاه آمار مربوط به سوانح یک سال مورد بررسی قرار گیرد و در مقایسه با سال‌های قبل مشخص شود که تغییراتی هرچند ناچیز در جهت پایین آمدن سوانح به وجود آمده است روشن است که این امر ناشی از فعالیت‌ها و زحماتی است که متخصصین ایمنی و بهداشت کار چه درزمینهٔ کار چه در زمینه تبلیغ به عمل آورده‌اند. ولی با این حال همان آمار بطور وحشتناکی تکان دهنده هستند. از میان فاکتورهای گوناگونی که در این زمینه کارساز بوده‌اند می‌توان از درک صحیح و واقعی علل بروز سوانح تلاش مجدانه متخصصین ایمنی کار برای جلوگیری از بروز سوانح و سایر اقدامات حفاظتی نام برد. معمولا در سوانح فقط به سوانحی که رسماً گزارش شده باشند اهمیت داده می‌شوند مثلاً شخص بیمه شده‌ای بر اثر یک سانحه کشته و یا مجروح منجر به مرگ باشد و یا اینکه بیشتر از سه روز مطلقا قادر به کار نباشد. مسلم است که رقم واقعی سوانح بیشتر از رقم سوانحی است که به ترتیب فوق اعلام شده باشد ولی ان ارقام از نظر امار سوانح بی اعتبار است.

آمار سوانح در یک کارخانه اتومبیل سازی با پرسنلی در حدود بیست هزار نفر که رعایت حفاظت و ایمنی کار در آن کارخانه در سطح قابل قبولی است. در سال ۱۹۷۹ نشان می‌دهد که از ۲۶۳۵ سانحه و بیماری شغلی فقط ۱۵.۴ درصد آن از نوع سوانح قابل اعلام بوده است یعنی هر کدام بیش از ۳ روز فاقد توانایی انجام وظیفه بودند. از این تعداد ۱۳.۲ درصد سوانح کاری است که بطور مستقیم و غیر مستقیم در محل کار رخ داده‌اند.۱.۸ درصد سوانح در راه و بالاخره ۰.۴ درصد بیماری‌های شغلی را تشکیل داده‌اند. در مقابل ارقام ذکر شده ۸۴.۶% از نوع سوانح بر اثر کار و در راه بوده‌اند که باعث از کار افتادگی تا سه روز شده‌اند. بر اساس گزارش پزشک ۳% سوانح فقط در همان روز سانحه از کار دور مانده‌اند و ۱% سوانح از ۱ تا ۳ روز و ۴.۳% بدون ترک کار و به عبارت دیگر داوطلبانه به کار ادامه داده‌اند و ۷۹% سوانح از نوعی بوده‌اند که نیاز به مراجعه به پزشک نداشته است. با توجه به امارهای ارائه شده در این مجموعه تولیدی تعداد سوانح ۵.۴ مرتبه بیشتر از تعدادی بوده است که بر اساس تعداد سوانح گزارش شده تصور می‌شد. برای ارگانهای بهداشت و ایمنی کار این گونه سوانح مانند سوانح گزارش شده مورد توجه و دقت قرار گیرد.

میل به کم شدن سوانح که در سال‌های آخر منحنی تصویر مذکور مشاهده می‌شود, نتیجه اقدامات پیشگیری کننده و بازدارنده بسیار قوی در مورد شناسایی به‌موقع کانون‌های خطر و معاینات وسیع پزشکی کار است. هر چند که فقط ۱۰% تمام سوانح کاری گزارش شده سوانح در راه است ولی سهم سوانح در راه منجر به مرگ در کل سوانح کار و بیماری‌های شغلی در حدود ۲۹% است. در سال ۱۹۷۳ مخارج سوانح (جلوگیری و مراقبت از سوانح معالجات خسارت‌ترمیم) بالغ بر ۶.۵ میلیارد مارک آلمان غربی بوده است. در میان ۲۶.۸ میلیون شاغل ۲.۵ میلیون سانحه گزارش شده است که از این تعداد ۵۸۸۵ سانحه منجر به مرگ شده است. خطرات کاری که شاغلین را تهدید می‌کند در تمام بخش‌های اقتصادی برابر نیست.

 وسعت و حجم ایمنی کار:

همانطور که می دانید دامنه یک حادثه بسیار بیشتر از صدمات و خسارت‌های است که متوجه یک همکارمی شود. همکاری که دچار سانحه بیمه است و مخارج ناشی از صدماتی که بر اثر سانحه به وجود می‌آید توسط بیمه پرداخت می‌شود و اگر وسایل و ماشین آلات نیز بیمه باشند خسارات حاصله نیز جبران می‌شوند. ولی موضوع مهم این است که هر سانحه علاوه بر خسارات جانی و مالی پیامدهای نامطلوبی برای سازمان و تشکیلات می‌آورد که در برابر آن‌ها بیمه‌ای وجود ندارد و نمی‌توان آن‌ها را جبران نمود. در این مورد بررسی‌های بی‌شماری انجام شده یک بررسی که در ایالات متحده انجام شده است نشان می‌دهد که در مورد ۳۳۰ اتفاق که می‌توانستند منجر به یک سانحه شوند ۳۰۰ مورد آن بدون صدمات جسمی ولی اغلب همراه با خسارات مالی و ۳۰ مورد آن به صدمات جسمی منجر شده است چنانچه از دیدگاه اقتصادی به موضوع توجه گردد متوجه می شویم که نتیجه فعالیت بخش ایمنی کار دارای ارزش زیادی نیست اگر فقط به سانحه و پیامدهای آن توجه شود.

کار مهم‌تر این است که با علت‌هایی مبارزه شود که مانع محدود کردن بیماری‌ها, صدمات جسمی و خسارات مالی می‌شوند. در آمارهای ارائه شده تعداد خسارات مالی ۱۰ برابر خسارات جانی است. نتایج بررسی‌های انجام شده آشکار می‌سازد که سانحه نیز پدیده‌ای است مانند کاهش کارایی یا بالا رفتن مخارج, یعنی یک نوع ضرر و زیان در تولید و اقتصاد و باز واضح است که با سوانح بایستی با همان سلاح مبارزه کرد که با نارسایی‌های صنعتی مبارزه می‌شود یعنی علاج قبل از واقعه. جلوگیری از نارسایی‌های صنعتی یکی از وسایل اصلی موفقیت کاری است. کیفیت کمیت و مخارج تولید در محل‌های کار تأثیرپذیری نزدیکی با ایمنی دارد. موفقیت در جلوگیری از بروز خسارات یکی از علایم موفقیت در اداره و هدایت واحدهای تولیدی است.

[/vc_column_text][/vc_column][vc_column][/vc_column][vc_column][/vc_column][/vc_row]